गुमनाम ती अन् गुमशुदा मी...

निले गगन के नीचे तुझे देखा , तो दिल करता है  कि दिल किहि चद्दर को तेरा घुंगट बनादु छुपालु  पागल सुरज से कुचही पल गये फिर भी लगता है कई साल हुये तुझे देख के चेहरे कि मुस्कान अभीभी मरम्मत करता  है बिछडने के दर्द कि पर ये खुदा डाल दे जहान्नम पर, मना मत कर इस महोब्बत को, अब ना डारा इस  मौत से क्यू की इस प्यार मैं तो उसकी  आदतसी हो गयी है

चांदण्या रात्री काळ्या नभांखाली   तिमिराची ओढणी बाजूला सारून ओळखलस मला  बघताच तुला  ओवावी हृदयाची चादर  लपवावं चंद्रदृष्टीपासून  मी अचंबित, अगणित  डोळे अबोल  मनात खळबळ सौंदर्य तुझ शोषून घ्याव सर्वांगाने थांबावी मग खळबळ डोळ्यांनीही घ्यावा बोलकेपणा तुझे स्वर पडता कानी  थरथरल मन  कम्पला जीव विस्तीर्ण भूतलावरच्या किडूक मिडूक जिंदगानीला द्याव एक अभय पुर्नजन्मचा तू घेता अलगद मिठीत व्हावा साक्षात्कार सजीव असल्याचा नवी उमेद ती जगण्याची मिळावी याच वेळी तुझ्या कुशीत मनाच वार्धक्य मिटाव उगवाव नवांकुर तुझ्या नावच ……

एक क्षण यावा अन दवबिंदूची वाफ न होता मुरावीत पानापानात असाच एक क्षण यावा विरघळून जाव माझपण तुझ्या नसानसात नको तो शोध मृगजळाच्या सौंदर्याचा हवाय फक्त तुझ्यातला माझा दर्या एक क्षण यावा अन सूर्यानेही द्यावे शीतल हास्य मिठागरांनाही यावी भरती असाच एक क्षण यावा, अश्रूंना मिळावा दिलासा तुझ्या कुशीचा ते निमित्त मुक्त कवडसांच्या मिलनाच दोघांच्या देहावर विसावलेल्या एक क्षण यावा अन सुर्यफुलाही सापडावा नवा पर्याय जगण्याचा तोडावा दोर खगयाच्या बंधनाचा असाच एक क्षण यावा, एकवटावा माझ्या जगण्याचा हेतू तुझ्या अस्तित्वावर, विसराव आत्म्याचं असण लपायला मिळाव त्याला तुझ्या हृदयाच आंगण एक क्षण यावा अन बाकीचे क्षण व्हावेत आनंदी करावा निसर्गाचा सत्कार अनंतासाठी याव चैतन्य भूतलावर असाच एक क्षण यावा माझे क्षण व्हावेत तुझे तुझे ……  दीर्घायुषी! अन उतरावा जीव तुझ्या पेशींमध्ये,…